Wakker geworden
Toen ik vanochtend wakker werd kwamen er direct weer sombere gedachten. Die zijn er altijd al geweest. Of ik wel goed genoeg ben, waar ik fouten gemaakt heb, wat ik tekort kom, wat er nog gedaan moet worden, dat ik niet gezien of erkend wordt, of ik niet tot last ben en het wel waard ben.
En nu weer; 'Wie zit er te wachten op deze uitgebreide tekst?'
Dit is een paar minuten en dan gaan mijn gedachten weer naar mijn mogelijkheden. Vroeger duurde dat soms dagen of weken. Vervolgens wordt het deel creativiteit ook wakker en duwt mijn sombere deel met beperkende overtuigingen aan de kant. Deze gaat dan nukkig in een hoekje zitten wachten. De energie in mijn lijf gaat van zwaar naar bruisend.
Dit nukkige zware deel blijft in mij, dat weet ik. Deze maakt ook dat ik wil blijven leren en ontwikkelen. Het maakt het creatieve deel in mij wakker wat wil 'leven'. Maar dan wordt ook de perfectionist in mij wakker. Die vindt er vervolgens weer iets van van. Een vriendje van mijn onzekere deel. Het kan beter, mooier en slimmer. Het zijn de drie musketeers die elkaar versterken.
Soms vertaal ik deze delen, iedere musketeer, naar bepaalde mensen in mijn leven. Ik herken de delen in mij uit het verleden. Via mijn ouders, broers, vrienden, maar ook uit verhalen over mijn voorouders en hun levens. Ik weet dat ik uit hen geboren ben en dat we allemaal onbewust hun verhalen aan het herleven zijn. Systemisch opgeleid zijn heeft mij hierin geholpen.
Toen ik inzichten kreeg over mijn herkomst en opvoeding. Ik zag waar de zwaarte ontstaan was en ik meedroeg en op me af riep. Tot ik leerde vergeven en terug te keren naar de onvoorwaardelijke liefde die ik als baby in mij had. Toen ik bewust werd van mijn innerlijke wereld en handvatten kreeg om te gaan met mijn gedachten en de primaire en secundaire emoties, toen had ik controle.
Controle over mijn eigen bestaansrecht, mijzelf in relaties, mijn keuzes en beslissingen. Het 'overkomt' me niet meer maar wordt mij iets 'aangeboden' om te leren dragen. En ik ben gaan geloven dat als ìk het kan dat anderen het ook kunnen. Er zijn zelfs vele voorbeelden van mensen die hebben leren leven met de meest ondenkbare trauma's.
Bewust worden over en in mijn lichaam was de route naar controle. Zonder haar wijsheid zou dit mij niet gelukt zijn. De chronische pijn, dans, zintuigelijke sensaties verkennen, ademwerk, allemaal richtingaanwijzers. Ik was een leven lang vergeten dat mijn lichaam het voertuig van mijn bestaan is, en niet mijn hoofd.
Dit jaar is één van mijn projecten de 3 daagse retraite Relatiebestaansrecht waarin ik met anderen ga delen wat ik geleerd heb; terugkeren naar liefdevolle relaties. Waarin je het recht van bestaan (h)erkent en ook de relatie met de ander. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen de liefde en compassie kan hervinden wanneer er inzichten komen maar zeker ook wanneer nieuwe belevingen ervaren worden.
Mijn missie begint pas. Ik voel het stromen. Mijn beperkende ochtendgedachten blijven komen en motiveren mij elke keer weer nog creatiever te worden. Ik voel me verbonden met alles en deel dit steeds meer in mijn retraites en werk. Mijn gereedsschapskist wil gebruikt worden.
Wil jij je ook aansluiten? Ik hoop je te ont-moeten en met jou en anderen verder te ont-dekken. (Zie link in comments)
❤️
(*de foto herinnert mij aan de plek waar ik THUIS kwam in de woestijnen met Joshua Trees in 2016. Een metaforische weergave van mijn gedachten, de stekelige omgeving en waar ik vriendelijkheid voel 😉)