coachsessies - Krachtige Roos laat los

Hoe je woede, pijn en angst kunt loslaten - Krachtige Roos.

Tegenwoordig wordt steeds meer bekend dat chronische klachten in het lichaam voort komen uit onverwerkte emoties. Regelmatig komen cliënten bij mij die hun woede pijn of angst maar niet kunnen loslaten en vullen aan dat ze één of meerdere fysieke klachten hebben. Migraine, darmklachten, rugpijn, hartritmestoornissen, spierpijnen, zijn de meest voorkomende. Zo nu en dan is er iemand die precies weet wanneer de klachten zijn gekomen en ook wanneer ze zijn opgehouden. Vaak was dit gerelateerd aan een begin of einde van een conflict.

'Ik laat me niet meer klein maken'

Aan de hand van hun verhalen neem ik ook waar hoe zij zich bewegen en hun lichaamstaal diepgewortelde overtuigingen laten zien. Bijvoorbeeld; een man die als jongen gekleineerd was door de vader bleef zijn kin hooghouden en werkte hard aan bodybuilding. Hij had zich ooit voorgenomen " Ik laat me niet meer klein maken". Een vrouw waarvan haar moeder narcistische trekken had, hield zich klein door krom te lopen en haar stem zacht te houden, terwijl ze professioneel gezien een leidinggevende functie bezette waar ze erg haar best deed om krachtig over te komen. Een andere client verborg haar hoofd vaak achter haar hand als ze iets vertelde wat haar verborgen schaamte liet zien; zij had namelijk als jong kind geleerd én geloofd dat ze tot last was. Als je goed waarneemt laat lichaamstaal ook een verborgen pijn zien, zelfs wanneer iemand aan het lachen is.

Het kan echt niet meer..

Er komt een moment dat de taal van het lichaam doordringt in het bewustzijn om ons te vertellen dat we moeten veranderen in ons denken. Chronische pijn of een acute aanval door het lichaam is dan vaak een kantelpunt. Soms zijn mensen al jaren bij medische specialisten geweest en gebruiken veel medicijnen tot óók de medisch specialist aangeeft dat het lichaam stressvrij moet worden. Het lichaam heeft dan vaak al jarenlang roestig doorgelopen. Het zou mooi zijn wanneer we het niet zo ver laten komen. Een onderhouden auto gaat langer mee dan een auto die met gebreken blijft rijden. Leren omgaan met woede, angst en pijn leren is als het onderhouden van een auto.

Het verhaal van Roos

Maar hoe doe je dat, is de hoofdvraag van mijn cliënten. Ik zal een voorbeeld uit mijn praktijk nemen. Roos kwam bij mij omdat ze vanuit het niets telkens in huilen uitbarstte op het werk. Ze heeft een stressvolle functie waar ze veel waardering voor krijgt. Ze werkt fulltime en voelt zich onmisbaar. Er komen vaak collega's bij haar met hun emoties en zien haar als een sterke vrouw. Zelfs nu ze onlangs gescheiden is nadat haar man haar na 20 jaar huwelijk verliet voor een jongere vrouw. Roos vertelde haar verhaal met een voortdurende glimlach op haar mond. Ze wilde zich sterk en vriendelijk houden.

'Goed zo Roos!'

Ze legde mij uit dat zij zich sterker hield dan zij zich voelde maar kon niet begrijpen waarom ze zo vaak huilde. Toen ze over haar ex en de scheiding van een jaar terug begon te vertellen waren het vooral heel veel situaties waar ze boos over was en zij zich slachtoffer van voelde. Alle voorvallen gingen over hem, verwijten over hem, zijn gedragingen en zijn manieren maar niet over wat het met haar deed. Ze was een vrouw geworden vol woede en cynisme die naar buiten een glimlach behield. Het afgelopen jaar was ze vooral druk geweest met het regelen van de scheiding en de zorg voor haar kinderen naast haar drukke baan. Daar was ze best trots op, hoe krachtig zij zich staande hield. Het bevestigde haar de identiteit die ze wilde zijn; een rots in de branding.

'Ik had een fijne jeugd'

Ze vertelde ook over haar jeugd; haar vader kwam uit Indonesië, had daar de oorlogen meegemaakt en kwam als vluchteling naar Nederland. Over vroeger wilde hij niet praten en was hij altijd trots op zijn jongste dochter Roos en hoe slim ze was. Want zij had de hoogste opleiding in het gezin en zij kon zichzelf goed redden. Anders dan haar oudere broer en zus waar vader maar teleurgesteld in was. Roos leerde al heel vroeg dat ze erkenning kreeg door hard te werken en hoog opgeleid was. Haar moeder was Nederlandse en werd afgewezen door haar familie toen ze met een donkere man ging. Ze was een warme vrouw die het altijd gezellig maakte na schooltijd en haar moeder deed alles voor haar kinderen en haar man. Zo leerde Roos via haar moeder dat je veel voor anderen moet klaar staan en gezelligheid aan tafel verbindend was. 

En toch....

Roos ontdekte tijdens de sessie dat ze zich altijd staande moest houden, succesvol behoorde te zijn en daarnaast verantwoordelijk voor gezelligheid wilde zijn om het iedereen naar de zin te maken. Omgaan met emoties had ze niet geleerd en falen bracht schaamte mee. Met haar glimlach verborg ze de diepliggende schaamte voor de scheiding en ervaarde ze dat ze ingeruild was voor een jongere vrouw, laag opgeleid.  Schaamte en woede hielden stand door de circulerende gedachten die tegelijkertijd een diepgewortelde overtuiging bevestigde; "ik ben niet goed genoeg."

De ontlading

Toen in de sessie tranen kwamen pakte ik dit moment op om naar haar pijn te gaan. Door te vertragen en stil te staan bij het verdriet in haar lichaam kon ze los komen van de gedachten. Ze snikte het uit en ik moest haar regelmatig toestemming geven dat het oké was en ze haar emotie niet hoefde weg te lachen. Op dat moment kwamen de oprechte woorden uit haar mond over de scheiding. Hoeveel verdriet ze had, de angsten die ze doorleefd had en de zorgen over haar kinderen. Over haar schaamte naar de buitenwereld en over haarzelf, haar tekortkomingen en uiterlijkheden. Ze voelde zich door de scheiding niet goed genoeg meer, afgedankt.  Ik vroeg haar dit gevoel helemaal welkom te heten, haar handen op haar hart en buik te leggen met zorg voor haarzelf. Langzamerhand voelde ze rust komen. Niet omdat het gevoel weg was maar ervaarde ze nu meer berusting in haar gevoel, haar pijn. 

Leren vergeven

Door het vertellen over haar jeugd en de scheiding konden deuren worden geopend naar de woede, angst en pijn. Ze kreeg inzichten hoe alles met elkaar verbonden was door de jaren heen daardoor kon ze nu met meer compassie naar zichzelf kijken. Dit was precies wat ze nu moest ervaren; een andere beleving bij het verhaal van haar scheiding. Het begin van een helingsproces en de basis van het vergevingsproces was begonnen.

Met mededogen kijken

Vervolgens vroeg ik haar of haar ex een gemakkelijke jeugd had gehad. Hij bleek een zware jeugd gehad te hebben en had hij zijn leven lang veel moeite met leren en concentreren. Zijn carrière had veel struikelblokken gekend waardoor Roos financieel voor het gezin was gaan zorgen. Gezelligheid was er nooit omdat haar man hier geen behoefte aan had en vaak kritiek uitte op Roos. Roos compenseerde dit voor haarzelf en de kinderen zoals ze van huis uit gewend was met gezelligheid aan tafel. Zij deed er alles aan om hem gelukkig te maken en niet tot last te zijn. En toen, een jaar geleden, koos hij voor een jongere vrouw die minder opgeleid was dan hem. Roos besefte ineens dat hij nu kon zorgen als een man voor de nieuwe vriendin. Ze zag in hoe haar man jarenlang een onzekerheid bij zich droeg en zich nooit goed genoeg en niet mans genoeg voelde. 

Het andere verhaal 

Ik vroeg haar of ze bereid was om haar oude verhaal over hem de rug toe te keren en we deden dit dan ook letterlijk met een opstelling. Terwijl zij met de rug naar 'haar verhaal' stond kon ze bij haar eigen pijn zijn waar ze kort daarvoor compassie kon voelen. Toen zij zich weer ging omdraaien naar de plek waar haar ex als een stip op de grond lag, zag ze de gekwetste man voor zich en ook het verdrietige jongetje in hem. Haar mededogen voor hem was voelbaar en een oprechte glimlach verscheen op haar mondhoeken. Ze voelde weer even de liefde die ze ooit voor hem voelde. 

Eindelijk kunnen rouwen

Roos verliet de sessie met meer rust in haar lijf en haar gezicht toonde zachtheid. Ze had een hele mooie wending gemaakt in haar rouwproces. Want ze had tot dan toe geen ruimte gemaakt voor haar rouwproces bij de scheiding, door haar verdriet en schaamte te ontkennen en zich almaar staande te houden als de krachtige vrouw waar ze telkens erkenning voor kreeg. Het verhaal in haar hoofd had ze de rug toegekeerd en er was een ander verhaal voor in de plaats gekomen.

Haar vergevingsproces is begonnen.