In de praktijk - Gin in de verleiding

Met de 'Coachkamer sessies' neem ik je mee in gesprekken die ik heb met mensen die ik spreek of coach. Ze zijn bedoeld om te inspireren en te verduidelijken wat vergeven inhoudt. De namen zijn fictief maar de situaties komen overeen met de werkelijkheid.

De verleiding uit de schaduw

Evaluatie

Het is vijf voor twaalf wanneer ik op de klok naast me kijk. “Vlug deze nog email afmaken,” mompel ik zachtjes tegen mezelf. Maar ik word direct gestoord door de bekende deurbel. Ze is er al. Dan maar straks verder afmaken, gaat er door me heen terwijl ik opsta.

“Hoe gaat het met je?” Gina zit in de stoel schuin tegenover me en kijkt me vertrouwd aan. Vandaag zal ons afscheid zijn na vijf coachingsessies waar zij vergeving zocht over haar verleden. Ze heeft er hard aan gewerkt. De uitstraling op haar gezicht is vandaag zacht en vrouwelijk. Heel anders dan de eerste dag dat ze hier kwam, twee maanden geleden. De lijnen waren toen duidelijk zichtbaar en ze leek eerder achtenzestig dan achtenvijftig jaar. Ze had toen haar egaal gekleurde grijswitte haren strak in een staart. Nu zat ze voor me met een zachte glimlach, glanzende ogen alsof ze dit afscheid ontroerend vindt. Ze heeft haar haren in een boblijn laten knippen en hangt speels boven haar schouders. Ze is mooi. Ik schat haar nu jonger dan achtenvijftig jaar. 

“Het gaat goed met me,” zegt ze met een lichte aarzeling. We nemen samen kort door welke processen we samen doorlopen hebben en wat het resultaat nu voor haar betekent. Ik ben trots op haar. Ze heeft er hard aan gewerkt en ze begrijpt dat ze, óók in de verdere toekomst, met mijn tips aan het werk moet gaan wil ze de compassie in haar leven blijvend voeden. “Vergeven is een levensstijl,” herhaal ik nogmaals.

Triggers

Terwijl ik haar complimenteer doet iets in haar houding me twijfelen. “Heb jij jezelf voldoende kunnen vergeven? ,” vraag ik voor de zekerheid. Gina kijkt schuin omhoog en ik zie haar kaken en lippen gespannen. Ze haalt diep adem en bij de lange uitademing verzacht haar gezicht terwijl haar ogen naar de handen op haar knie afdwalen. “Gisteren kwam ik Chris tegen en ik merkte op hóe ik weer met hem ging praten. Ik voelde me kort daarna schuldig over hoe ik mezelf zag bewegen en praten tegen hem. Ik wilde hem niet verleiden maar zag het mezelf weer doen. Dat stomme gegiechel, het gespeel met mijn haar en seksuele opmerkingen.” Ze is even stil en ik kijk haar met een glimlach aan. Snel gaat er een herkenning door me heen. 

Die verleidende kant ken ik ook in mezelf van vroeger. Ik kon ook heel verleidend zijn dus weet ik meteen waar ze het over heeft. “Wat maakt dat je een schuldgevoel ervaart?” Ze kijkt me met grote ogen aan. “Ik hield hem destijds te lang aan het lijntje. Eerst had ik de relatie verbroken en hem pijn gedaan, en vervolgens bleef ik hem verleiden omdat ik maar geen afscheid van hem kon nemen.” “Verleiding is een eigenschap die je goed geleerd hebt dus? ,” vraag ik haar, zoekende naar een bevestiging. “Herinner jij je ook wanneer je dit geleerd hebt?” “Ja. Als kind was ik een kei in het verleiden van mijn vader.” 

Ik zie haar zoeken naar woorden. Ik help haar. “Wat denk je dat de verleiding jou heeft opgeleverd?” “Ik kreeg toen de aandacht van mijn vader. Je weet hoe druk hij was met mijn depressieve moeder.” “Ja,” knik ik instemmend. “En je kreeg van beiden geen aandacht.” Gina kijkt me met een ietwat geforceerde glimlach aan en knikt instemmend. Ik zie aan haar gezicht dat ze de compassie desondanks voelt. Ik voel de trots hoe ver we samen zijn gekomen. “Hoe voelde jij je als kind dat het je lukte om met verleiden de aandacht van je vader te krijgen?” “Ik voelde een soort macht. De macht dat ik mijn vaders aandacht kon krijgen.” Ik laat haar met haar woorden even rusten. “Dus… als je ging verleiden dan voelde jij je machtig?” “Ja’, zegt ze terwijl ze haar blik weer schuin naar het raam richt. 

Ik zie hoe ze een lichte schaamte probeert te verbergen. Macht was een woord met veel lading voor haar en waar we al heel veel lading van hadden gehaald. “Kijk Gina, dit is een heel mooi voorbeeld om mee af te ronden. Dit is nu een trigger die je mogelijk nog vaker zult ervaren in de toekomst. Vergeven is een groeiproces naar compassie als levenswijze. Je wordt vast en zeker vaker getriggerd door situaties waar je een stukje heling op kunt zetten. Je systeem hoort bij je en deze sessies maken niet dat je een andere persoonlijkheid bent geworden. Laten we ook dit onderdeel van het verhaal herschrijven zoals we eerder gedaan hebt. Heb je nog een andere gedachte bij verleiden?” 

Enkele seconden later richt zij zich op. “Ik denk wel eens dat ik in een vorig leven een Argentijnse tangodanseres was die in de sloppenwijken leefde. Dat ik de mannen verleidde met mijn dans om af en toe een diva te voelen en de armoede te vergeten”. In een flits zag ik mijzelf weer op de tangovloer staan. Ik herken het gevoel als tangodanseres. Ook al is het een paar jaar geleden dat ik voor het laatst de Argentijnse tango danste. “Het krijgen van macht door te verleiden zal wel bij me passen,” zegt Gina schouderophalend. “Dus jij voelt je nog schuldig over het verleden dat jij Chris aan het lijntje hield en jij hiermee macht hield over Chris?” “Ja,” zucht ze. “Dus dit is het verhaal dat jij ook nog eens versterkt met een gedachte over het vorige leven waarbij je de macht over jouw verleidingskunst zelf weer uit handen geeft. Want je denkt nu waarschijnlijk dat je er immers niets aan kunt doen omdat het je lot is, klopt dit?” Gina knikt instemmend.

Vergeven

“Laten we het verhaal herschrijven. Heb je wel eens de Argentijnse tango in dit leven gedanst?” “Nee, maar zou het graag willen.” “Dan raad ik je aan om dit te ontdekken. Want je gaat dan een andere betekenis aan verleiden geven. Bij de Argentijnse Tango is verleiding geen manier om machtig te zijn. Zo is de man geen leider en vrouw geen volger zoals men vaak denkt bij dansen. Het gaat over communicatie. Wanneer de dans vloeiend in elkaar overgaat dan is er evenwicht. De vrouw is verleidelijk met haar hele uitstraling, uiterlijk en beweging. Maar”, stop ik even terwijl ik mijn open handpalm naar haar toe reik, “zij is uitnodigend. Zij nodigt de man uit om haar te leiden. En ook in de dans maakt ze uitnodigende, verleidelijke, bewegingen met haar benen en romp die de man als uitnodiging voelt hierop te reageren. De man is niet leidend maar ondersteunend. En daar nodigt zij hem voor uit. Ze zijn dus elkaar aan het leiden en verleiden. In dit verhaal is verleiden dus een uitnodiging. De uitnodiging om een gelijkwaardige verbinding aan te gaan. De vrouw is in haar vrouwelijke energie, de man in zijn mannelijke energie. Zij is vragend, hij is ondersteunend.”

Gina kijkt me met grote ogen en brede glimlach aan. “Zo had ik het nog nooit bekeken. Wat mooi.” Ze kijkt omhoog en zoekt naar de woorden. “Dus als ik het goed invul dan was ik mijn vader aan het uitnodigen om mij aandacht te geven en hij voelde zich uitgenodigd?” “Dat zou zo maar eens kunnen zijn. Je kan je voorstellen dat je vader zich gefaald voelde in de situatie met je moeder die zoveel aandacht vroeg vanuit een labiele situatie. Jouw speelse verleiding om aandacht te krijgen was een uitnodiging voor je vader om even geen zorg te hoeven geven. Dat hij gewoon even vader kon zijn en met je mocht spelen. Jouw manier van aantrekking, wanneer je hem speels verleidde, was groot genoeg om zich los te trekken uit zijn verantwoordelijkheidsgevoel naar zijn vrouw. Jij voelde dit als kind al aan.” Gina laat zich verder in de zachte kuipstoel zakken terwijl ze vooruit staart met glazige ogen.

Transformatie

We nemen afscheid nadat we deze sessie goed afgerond hebben. Gina heeft het kwartje zien vallen toen zij het verhaal van verleiding als macht voor aandacht heeft herschreven naar verleiding als uitnodiging voor een gelijkwaardige verbinding. Het was een bonusoefening op de valreep van de vergevingsessies. Waarin Gina geleerd heeft hoe zij zelf vergeving kan oefenen en nieuwe situaties met meer moed durft aan te gaan. Er gaat een voldaan en trots gevoel door me heen terwijl ik weer achter de laptop ga zitten en Outlook open. Waar was ik gebleven?