
Het eren van de Moeder in relatiecoaching
Het eren van de Moeder in relatiecoaching
Met tranen in mijn ogen aanschouw ik het diep weggedrongen verdriet van de jonge man voor me. Zijn pijn raakt me diep. Hij kan niet praten over het verlies van zijn moeder, die overleed toen hij 20 jaar oud was. Wanneer ik vraag of hij een foto van haar heeft, breekt hij. Al meer dan tien jaar heeft hij haar herinnering weggestopt.
In zijn leven heeft hij nooit een voorbeeld gehad van hoe om te gaan met emoties, en hierover werd gezwegen. Zolang hij de band met zijn moeder niet kan erkennen, blijft het moeilijk voor hem om diepe verbindingen met anderen aan te gaan. De relatie met je moeder zegt immers veel over hoe je je met anderen verbindt.
Groei begint met bereidheid
Ik vraag hem of hij bereid is kleine stappen te zetten: een foto van haar in huis te plaatsen, herinneringen met zijn vader te delen, enzovoorts. Ook moedig ik hem aan om met zijn vader te praten over diens familie en het huwelijk van zijn ouders. Ik zie de vertwijfeling en tranen in zijn ogen. Wanneer het verleden of emoties verborgen blijven, blijft ook een gevoel van leegte bestaan.
Een deel van zichzelf wordt dan niet erkend, en het gevoel incompleet te zijn blijft sluimeren. Erover praten is een eerste stap. Rituelen, een altaar met voorwerpen of een foto, en delen met anderen die getuige zijn en mededogen tonen, kunnen helend werken. Gezien en gehoord worden in je verdriet heelt, omdat alles en iedereen bestaansrecht nodig heeft.
We sluiten deze coachingsessie af en ik hoop dat hij een klein stapje heeft gezet in zijn rouwproces, zodat dit ten goede kan komen aan zijn relaties.
Mededogen en zelfontplooiing
Met verwondering voel ik diepe compassie voor mijn coachees, omdat zoveel generaties voor ons simpelweg niet beter wisten. Onze eigen bereidheid is nodig om bewust te worden van de vele paden die tot zelfontplooiing leiden.
Dat je dit nu leest en misschien zelfs een resonantie voelt, kan betekenen dat je bereid bent je eigen onbewuste pijn of overtuigingen onder ogen te zien en je eigen leven te eren. Als dit je angstig maakt, weet dan dat er altijd hulp is.