Een geslaagd ouderschapsplan.

Hoe kan je ervoor zorgen dat de afspraken die jullie maken over de kinderen een goede basis vormen voor jullie gedeelde ouderschap na de scheiding?

Het wij- gevoel

Wanneer je als aanstaande ouder aan kinderen begint dan had je mogelijk grootse plannen. Je had ideeën over hoe jouw opvoeding zou zijn, hoe je tegenover straffen en belonen stond, welke dingen je samen met je kind(eren) wilde doen, welke dromen je wilde helpen waarmaken, voorkeuren van scholen en sporten en hoe jij als ouder wilde overkomen. Je deelt dit met je partner, de andere helft van jullie ouderschap. Soms betekent dit dat je bewust of onbewust, specifieke sterke verlangens en overtuigingen niet goed uitspreekt wanneer je merkt dat de ander een andere visie heeft. Of zijn andere overeenkomstige ideeën met elkaar zo leuk dat dit de boventoon voert. Een kinderkamer inrichten, de leukste kinderwagen, namen bedenken en de gezondheid van het kind of de moeder heeft dan prioriteit. Jullie zijn een team.

Verschillende ikken

En dan is jullie kind ter wereld gekomen en leven jullie op een roze (of blauwe) wolk. Wanneer alles goed verloopt dan genieten jullie beiden van jullie kind en is alles relatief. Gaat het minder goed en zijn er zorgen om het kind bijvoorbeeld, dan is het een uitdaging hoe jullie geleerd hebben, afzonderlijk of met elkaar, hoe je met tegenslagen omgaat. Meestal leren we dit niet tenzij er een aanleiding voor is of in je gezin van herkomst heb je geen tegenslagen meegemaakt. Ook kan een karakter van een kind je eigen ideeën over de opvoeding in de war brengen. Vaak gebeurt dit onbewust. Overtuigingen, normen en waarden, gedachten die in de basis liggen van je eigen persoonlijkheid komen dan steeds meer aan de oppervlakte. De veiligheid en zekerheden lijken wankel te worden en dan verlang je nog meer naar wat jou vertrouwd is, waarin je altijd geloofd hebt.

Het ik- gevoel

Het kan zijn dat jullie relatie niet bestand is tegen tegenslagen en besluiten jullie (meestal eenzijdig) dat jullie uit elkaar gaan. Hoe zit het dan met het ouderschap wat je altijd voor ogen had? Gevoelens van falen, verdriet, boosheid, teleurstelling wisselen elkaar af. Een chaos van gevoelens waarin de partnerrelatie en ouderrelatie met elkaar uitgewisseld worden, goedschiks of kwaadschiks. Een hele uitdaging wat uiteindelijk tijd en geduld nodig heeft. Er moet weer geoefend worden, gewend raken aan nieuwe gewoontes, loslaten van oude ideeën en accepteren hoe je leven vorm neemt. Het vertrouwen moet weer ontstaan Een coach of therapeut voor jezelf zoeken is niets raars aan. Het is belangrijk om je gedachten en gevoelens een plek te kunnen geven. Een neutraal iemand kan jouw ik-gevoel volledig de ruimte geven. En voor je rol als ouder in samenwerking met de andere ouder is een andere taak weggelegd.

Collega ouders

Jullie zijn co-ouders geworden. Voor de belastingdienst ben je fiscaal co-ouder als je voldoet aan de verdeling van dagen zoals de belastingdienst dit aangeeft. Maar voor jullie zelf ben je altijd co-ouder ongeachte de verdeling van de dagen. Ik noem het co(llega) ouders en je hebt samen een ‘project’ dat ‘kinderen’ heet. Het is goed mogelijk dat jullie verschillende opvattingen die er altijd al waren, dán pas in de discussies gegooid worden. Ook is het mogelijk dat de pijn van het verlies (idee over ouderschap of verlies van de partner) te veel op de voorgrond blijft om goede teamleiders voor de kinderen te kunnen zijn. Een mediator of een relatiecoach kan jullie op weg helpen.

Het belang van het kind

Ik zeg “op weg helpen” omdat het resultaat afhankelijk van je eigen uitvoering is. Met een mediator kan je een ouderschapsplan opstellen waarin niet alleen jullie afspraken over de zorgverdeling, de gedeelde financiën en vakanties worden opgenomen, maar ook intenties voor algemeen wenselijke zorg worden beschreven. Het door de wet verplichte ouderschapsplan moet uiteindelijk de rechten van een kind beschermen maar kunnen handvatten voor ouders geven om op weg te helpen voor een gedeeld ouderschap op afstand. Het belang van een kind is te weten wat een kind belangrijk vindt; ouders in harmonie.

Wel of niet praten?

Soms zijn er ouders die geen begeleiding willen en zelf een ouderschapsplan opstellen. Soms is men er wel uit over de afspraken en wordt een mediator gekozen om het plan op te maken, meer niet. Vaak hebben de ex-partners zoveel pijn dat zij, om te overleven, een zakelijke houding aannemen. Men wil snel van elkaar af. Maar haastig spoed is zelden goed. Wat je wegdrukt (pijn) betekent niet dat de pijn weg is. Er komt een moment (wanneer je het wel aankan) dat de pijn eruit komt. Dit is juist heel goed en heelt je. Je voorkomt met praten over je pijn, praten met elkaar dat jullie kinderen voor jullie pijn (emoties) gaan zorgen.

Meer dan een zakelijke deal.

Als mediator kan ik jullie op weg helpen en mogen alle emoties er zijn. Wanneer jullie bereid zijn om met elkaar te onderzoeken welke belangen onder jullie afspraken meespelen en wat de communicatie bemoeilijkt, geef ik hier ruimte aan tijdens een aantal mediation sessies (gemiddeld 3 keer). Zodat het ouderschapsplan een goede fundering heeft voor jullie afspraken en het meer kans van slagen heeft voor de toekomst. Een huis bouw je immers ook niet op een slechte fundering. Mocht je zelf een kwalitatieve bouwsteen willen zijn als co-ouder, herstel dan ook je eigen fundering. Als systemisch coach, gespecialiseerd in vergevingsprocessen, kan ik je individueel op weg helpen.

Wil je een vrijblijvende kennismaking? Neem dan contact met me op.